Ergens in een ver verleden hebben we 2 weken doorgebracht in een Oekraiense Villa Kakelbont. Weten jullie het nog? Wat lijkt het alweer lang geleden...toch is L'viv dichterbij dan je denkt. We hebben namelijk met onze verhalen andere jongeren enthousiast kunnen maken! Afgelopen zomer is een groep jongelui uit Ellecom-de Steeg naar L'viv geweest om verder te gaan met de werkzaamheden.

Op deze website kun je een verslag lezen en foto's bekijken. Leuk om vertrouwde plekjes te zien! http://www.pges.nl/jeugdwerk/index.html Volgend jaar (2011)hoopt een groep jongeren uit Delft met Piet en Klaasje Huisman op pad te gaan...deze groep is nog druk met plannen maken. Mooi hè, dat de hulp voor de weeshuizen 'gewoon' doorgaat.. God laat het balletje verder rollen, zou je kunnen zeggen!!! En wij...wij gaan ook weer in 2011 op pad. O ja, op http://www.stichting-helping-hands.nl/ kun je nog een filmpje bekijken over Piet's werk en de nieuwsbrief lezen.

Groetjes van Helma
 

Een geweldig boeiende, mooie en gezellige reis! Dat is kort samengevat de jongerenreis naar Oekraïne. Met een groep van ongeveer 30 mensen vertrokken we op 28 juli ‘s ochtends voor de reis. De groep bestond uit een bende jeugd uit Beekbergen en Lieren, twee jongeren uit Swifterbant, vier volwassenen uit Swifterbant, Piet en Klaasje en natuurlijk onze vijf leidingtoppers! Veel mensen waren hun bed vroeg uitgekomen om ons uit te zwaaien, dat was echt geweldig! Het was vanaf het begin gezellig in de bus en de reis verliep voorspoedig. Via Duitsland en Polen kwamen we na ongeveer 24 uur reizen in L’viv aan. We verbleven in een groot, oud, maar sfeervol huis in een buitenwijk van L’Viv.

De dag van aankomst hebben we rustig aan gedaan, maar vanaf de volgende dag zijn we begonnen met het klussen in het weeshuis. Er werd een groepsindeling gemaakt en we gingen aan de slag. Eén groep ging aan het werk met de muur die gestuukt en geverfd moest worden. De andere groep nam het speelpaviljoen van de kinderen onder handen. De laatste groep vrolijkte met een aantal muurschilderingen het interieur op. En dan was er natuurlijk nog tuinman Jan Peter, die met een aantal assistenten de tuin een opknapbeurt gaf.

Vanaf de dag van aankomst zijn we elke dag naar het weeshuis gereden en hebben hier van tien tot vijf geklust. ’s Avonds hadden we tijd voor volleybal, hints en spelletjes op het grote balkon.

Het weekend waren we vrij. Zaterdag kregen we de kans om de stad L’viv te leren kennen. L’viv is een stad met twee gezichten; enerzijds de mooie, grote, statige gebouwen, en anderzijds de vele vervallen huizen met het afval midden op de straat. Voor ons was het fijn om eventjes iets anders te doen, en ondertussen op de markt alvast wat souvenirs voor het thuisfront mee te nemen. Zondag bezochten we een kerkdienst in een theater in het centrum van de stad. Er was een Amerikaanse voorganger, en een Oekraïense tolk voor de rest van de gemeenste. Als groep zongen we enkele Nederlandse liederen, en na de dienst werd ons het hemd van het lijf gevraagd door de overige kerkgangers.

Maandag gingen we weer aan de slag en vanaf toen werd het resultaat steeds beter zichtbaar en hoewel het soms wel een beetje afzien was, motiveerden we elkaar om toch nog even door te gaan. De leiding van het weeshuis was erg blij met het eindresultaat en als dank en afscheid kregen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Naast het klussen mochten we ook spelen met de kinderen. Dat vonden wij allemaal leuk om te doen, maar nog belangrijker; je zag dat de weeskinderen het helemáál prachtig vonden!

Tussen alle bedrijvigheid door hebben we ook andere kindertehuizen bezocht. Zo kregen we een goed beeld van de situatie waarin deze kinderen leven. Hoewel de accommodaties het nog niet halen bij de Nederlandse instellingen, leek de zorg voor de kinderen vrij goed. In de grote staatsinternaten, waar de kinderen vanaf hun achtste terechtkomen, zijn de kinderen qua zorg slechter af. Veel kinderen komen vanaf dit moment op straat terecht of in de prostitutie.

Om deze slechte toekomst tegen te gaan zijn er twee ouders die een family home hebben opgericht. In dit huis wonen zo’n tien weeskinderen samen met pleegouders in een ‘normale’ gezinssituatie. De kinderen hoeven dus niet van weeshuis te wisselen als ze 4 of 8 jaar zijn en kunnen tot ze volwassen zijn in een gezin opgroeien. Veel stabieler en beter dus! De Stichting Helping Hands heeft als droom meer van deze huizen op te richten, zodat de kinderen uit het weeshuis gehaald kunnen worden en in een gezin op kunnen groeien.

Maar goed, ondanks de toekomstplannen kwam het afscheid steeds dichter bij en dus maakten we ons op voor de terugreis. Heel veel speelgoed, luiers en dekens armer, maar een hele waardevolle ervaring rijker! De busreis begon op vrijdag een uur later doordat de buschauffeur het uur tijdsverschil vergeten was, maar de rest van de terugreis verliep voorspoedig. Rond negen uur zaterdagochtend kwamen we weer aan bij Het Hoogepad, waar ouders, vrienden en bekenden ons opwachtten.We hebben genoten van elkaar, veel geleerd en gezien!